กาพย์ฉบัง 16

กาพย์ฉบัง ๑๖

ตัวอย่าง

             "มะม่วง/พวงพลอง/ช้องนาง

หล่นเกลื่อน/เถื่อนทาง

กินพลาง/เดินพลาง/หว่างเนิน

             เห็นกวาง/ย่างเยื้อง/ชำเลืองเดิน

เหมือนอย่าง/นางเชิญ

พระแสง/สำอาง/ข้างเคียง

              เขาสูง/ฝูงหงส์/ลงเรียง

เริงร้อง/ซ้องเสียง

สำเนียง/น่าฟัง/วังเวง

            กลางไพร/ไก่ขัน/บรรเลง

ฟังเสียง/เพียงเพลง

ซอเจ้ง/จำเรียง/เวียงวัง"

  คณะ 

             กาพย์ฉบัง ๑๖ หนึ่งบทมี ๓ วรรค

  พยางค์

                พยางค์หรือคำ วรรคที่ ๑ มี ๖ คำ วรรคที่ ๒ มี ๔ คำ วรรคที่ ๓ มี ๖ คำ รวมทั้งหมดมี ๑๖ คำ จึงเรียกว่า กาพย์ฉบัง ๑๖

  สัมผัส

  ๑. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรค ๒

  ๒. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ ของบทต่อไป   ( เรียกว่า สัมผัสระหว่างบท )

 การอ่านกาพย์ฉบัง ๑๖

                การอ่านกาพย์ฉบัง ๑๖ จะต้องแบ่งจังหวะการอ่านคำในแต่ละวรรคดังนี้ 

 หนึ่งบทมี ๓ วรรควรรคแรกมี ๖ คำ วรรคที่ ๒ มี ๔ คำ วรรคที่ ๓ มี ๖ คำ การอ่านจึงเว้นจังหวะทุกๆ ๒ คำ

00 / 00 / 00

00 / 00

00 / 00 / 00

กลางไพร / ไก่ขัน / บรรเลง

ฟังเสียง / เพียงเพลง

ซอเจ้ง / จำเรียง / เวียงวัง